سرگشته

       

    

                      منم سرگشته حیرانت ای دوست

                                  کنم یکباره جان قربانت ای دوست
                                  خلیل آسا ز شوق وصل کویت
                                  دهم سر بر سر پیمانت ای دوست
                                  دلی دارم در آتش خانه کرده
                                  میان شعله‌ها کاشانه کرده
                                  دلی دارم که از شوق وصالت
                                   وجودم را ز غم ویرانه کرده
  من آن آواره ی بشکسته بالم

 ز هجرانت بُتا رو بر زوالم
  منم آن مرغ سرگردان و تنها
  پریشان گشته شد یکباره حالم
سحر سر بر سر سجاده کردم
دعایی بهر آن دلداده کردم
ز حسرت ساغر چشمانم ای دوست
لبالب یکسره از باده کردم
                                  دلا تا کی اسیر یاد یاری؟
                                 ز هجر یار تا کی داغداری؟
                                 بگو تا کی ز شوق روی لیلی
                                 تو مجنون پریشان روزگاری؟
                                پریشانم، پریشان روزگارم
                                من آن سرگشته ی هجر نگارم
                                کنون عمریست با امید وصلت
                                درون سینه آسایش ندارم
ز هجرت روز و شب فریاد دارم
ز بیدادت دلی ناشاد دارم
درون کوهسار سینه خود
هزاران کشته چون فرهاد دارم
چرا ای نازنینم بی وفایی؟
دمادم با دل من در جفایی
چرا آشفته کردی روزگارم
عزیزم دارد این دل هم خدایی

اختیاری نیس گاهی...

   

فرهاد و شیرین...

فرهاد میدانست که صد سال هم بگذرد نمیتواند کوه را بکند، فقط میخواست یک عمر اسمش را با شیرین بیاورند!

 

    

 

 

آدم ها می ترسند!

آدم ها میترسند کتاب بخوانند! میترسند شعر بخوانند! برای همین اکثرشان سیگار میکشند.....! چونکه، تحمل سرطان ریه آسان تر از یادآوری خاطرات است!

             

نایس

 سکوووووووووت

وقتایی که بدی، بزا همش بمونه واسه خودت، کسی رو شریک حال بدت نکن، همش همین!

"مگه نمی شنوی مردم چی میگن تا کی میخوای به کارات ادامه بدی؟!"

" خیلی سرده،

 این رفتار توئه که سرده، هوای این خونه، دستام بی تو خیلی سرده... بخدا من دیگه نمیتونم میدونی تنها جای گرم اینجا که با من غریبست بغل توئه"

دستام قفل و زیر چونم، خیره شدم به گوشه ی میز و تنها چیزی که یادمه و حواسم هست نفس کشیدنه، همیشه این موقع ها یه چیزی تو فکرم بوده که همش باهاش کلنجار میرفتم، انقد تو رویا و تخیلم که هیچی نمی فهمم و صدای هیشکی رو نمی شنوم، ولی ایندفعه فرق میکرد؛ ینی هربار با دفعه ی قبل فرق میکنه، حواسم تو جمع نبود، اما فکرمم جایی نبود"

" شاید کلا هنگم"

"چایی پشت چایی، سردرد پشت سردرد و همش سکوووووت، تنها تو یه اتاق تاریک، منم و یه بغض و یه دنیا نوشته، نوشته هایی که از حالم از همشون بهم میخوره، و بغضی که تمام فریاد های بلند جمع شدن تا اسمش شده بغض ...که آخرش یا قورتش میدی یا با چندتا اشک تموم میشه یا تا اخرش همونجا میمونه و همش خفت میکنه"

هر چی میگم حالم بده تو اوج مسئولیت پذیری روانشناسیشون گل میکنه و ...."گلم اول باید خودتو بشناسی تا بعد بتونی دلیل ناراحتی هاتو پیدا کنی" نمیدونم شاید هنوز خودمو نشناختم ...ولی من همه ی اینارو میدونم، اصن گاهی به حرفات احتیاجی ندارم، بس کن لطفا، برا یبارم که شده بغلم کن، برا یبارم که شده بزا من حرف بزنم و تو گوش کن، بخدا شاید اینجوری خیلی بهتر از اینی که هستم باشم ....خیلی بهتر!

دیوانه شهر

 

آن روز ها که با او بودن برایم آرزو بود "تمام شد"

فکرش درسرم بودن ها، خوابش را دیدن ها...

 "تمام شد"

امروز با او بودن یا بدون او فرقی ندارد

امروز عاشق او دیگر همان عاشق سابق نیست

عشق عجب دردیست ...

عاقل را دیوانه شهر میکند و ان وقت است که چیزی به جز نفرت از عشق باقی نمی ماند!

یه روز عالی!

                     عصر همتون شکلاتی!

خود آرامش!

 

دوست دارم خدا!

:)

خدا یکم آروم تر لطفا!!

 

خودتو سرگرم میکنی با چیزای مسخره و مذخرف، مثه آهنگ و گوشی و نت و کامپیوتر که، شاید شاید یادت بره همه چی، نه عشقو عاشقی و ایناها نه همه چی کلا مشکلاتت و سختی هات و همه چی بخاطر اینکه یه لحظه، فقط یه لحظه از ته دلت بخندی و بتونی دور و وریات رو شاد نگه داری!!

نمیشه بخدا نمیشه...

از همه بد تر باشه حالت و فک کنن بیخیال ترین آدم دنیایی، وقتی هم بخوای حرف بزنی، یه چیزی بگی، اشک و بغض و کوفت و زهرمارو....بروبابا، بیخیال میشی اصن، دوباره عشقه خودت و تنهایی های خودت!!

بدم ....خدایا اگه قرار بود انقد بد باشم واسه چی اومدم واسه چی گذاشتی پام به این دنیا کشیده بشه، دنیات خیلی سخت گیره، اصن بهت میگه که بد تا میکنه با آدمات؟!!

بدجور بد!

 

خدایا یا اگه امتحانه یکم آروم تر خب؟! من نمیتونم بخدا!!!

شاید بخاطر نگاهته، بخاطر نگاهته که هنوز هستم....وگرنه الان خودت فقط میدونستی کجام!!!!!!

 

 

لعنت به این شبا